ในการปรุงอาหารและวัดอุณหภูมิเนื้อสัตว์เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อที่จะไม่ต้องคาดเดาในการปรุงอาหารเนื่องจากการวัดอุณหภูมิภายในเนื้อสัตว์และสัตว์ปีกที่ปรุงสุกหรือหม้อปรุงอาหารใดๆ เพื่อให้แน่ใจว่ามีระดับอุณหภูมิที่ปลอดภัยเพื่อทำลายแบคทีเรียที่เป็นอันตรายและอาหารของกำลังปรุงอย่างสมบูรณ์แบบ เทอโมมิเตอร์เครื่องวัดอุณหภูมิอาหารเป็นอุปกรณ์ที่ใช้สำหรับตรวจสอบอุณหภูมิเพื่อให้แน่ใจว่าได้อุณหภูมิภายในที่เหมาะสมและปลอดภัย เทอร์มอมิเตอร์บางตัวจะถูกใส่เข้าไปในอาหารในช่วงเริ่มต้นของกระบวนการปรุงอาหารและยังคงอยู่ที่นั่นจนกว่าอุณหภูมิภายในที่เหมาะสม

เทอโมมิเตอร์แบ่งออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ๆ ได้แก่แบบสัมผัส (Contact) และแบบไม่สัมผัส (Non Contact) ในเทอร์มอมิเตอร์แบบสัมผัสจะมีเซนเซอร์วัดอุณหภูมิอยู่ภายใน เทอร์มอมิเตอร์แบบสัมผัสจะวัดอุณหภูมิโดยใช้ปรากฏการณ์การถ่ายเทความร้อนที่เรียกว่า “การนำ” ดังนั้นจึงต้องการการสัมผัสกับวัตถุที่วัด ในขณะที่ทำการวัดแบบไม่สัมผัสจะใช้เซ็นเซอร์อินฟราเรดใช้เพื่อวัดอุณหภูมิของวัตถุโดยการอ่านระดับการปล่อยรังสีอินฟราเรด

เป็นอุปกรณ์ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายซึ่งได้ทำการปรับปรุงจากแบบใช้ปรอทเหลวแบบเดิมๆ ในอดีต เทอโมมิเตอร์ปรอทเหลวแบบดั้งเดิมได้รับความนิยมเป็นครั้งแรกผ่านการพัฒนาในสาขาวิทยาศาสตร์ในช่วงศตวรรษที่ 17 และ 18 (คศ. 17xx-18xx) และยังคงไม่เปลี่ยนแปลงโดยหลักการพื้นฐาน จนถึงยุคของการพัฒนาด้านอิเล็กทรอนิกส์จึงได้มีการรประดิษฐ์เทอร์มิสเตอร์ที่ใช้งานได้ในเชิงพาณิชย์ในช่วง คศ.1930 เครื่องวัดอุณหภูมิแบบดิจิตอลสมัยใหม่ทำงานบนหลักการทางความร้อนที่แตกต่างจากอดีต และมีข้อดีที่สำคัญหลายประการทำให้อุปกรณ์วัดอุณหภูมิแบบดิจิตอลเหมาะกับการใช้งานทุกรูปแบบในอุตสาหกรรมและการใช้งานที่หลากหลาย