Salinity คือความเค็มหรือปริมาณของเกลือที่ละลายในน้ำได้แก่น้ำทะเล น้ำกร่อย น้ำเกลือ ซึ่งมักจะวัดเป็น g เกลือ kg น้ำทะเล (g/kg หรือ g/L) ซึ่งมักเขียนเป็น ppt (ส่วนในพัน) หรือ ‰ เกลือที่ละลายในน้ำทะเลจะแตกตัวเป็นไอออน ไอออนที่สำคัญอื่นๆ ได้แก่ แมกนีเซียม ซัลเฟต แคลเซียม และโพแทสเซียม หลายปีที่ผ่านมา ได้มีการพัฒนาวิธีการต่างๆ เพื่อกำหนดความเค็ม   วิธีการที่ใช้ได้จริงมากที่สุดในปัจจุบันคือการวัดค่า EC ความนำไฟฟ้า เนื่องจากเป็นวิธีการทางอ้อมจึงมีการสร้างความสัมพันธ์ที่แม่นยำระหว่างค่าการนำไฟฟ้าและความเค็ม ความเค็มที่กำหนดในลักษณะนี้เป็นความเค็มเชิงปฏิบัติ ตามระดับความเค็มที่ใช้งานได้จริง น้ำทะเลมาตรฐานโดยทั่วไปมีความเค็มเท่ากับ 35 ppt   เพื่อให้ได้ความสอดคล้องที่ดีขึ้นกับอุณหพลศาสตร์ของน้ำทะเล มาตราส่วนความเค็มใหม่จึงถูกนำมาใช้ในปีคศ. 2010 ซึ่งเรียกว่ามาตราส่วนความเค็มสัมบูรณ์ [...]

รสเค็มเป็นรสชาติพื้นฐานที่มนุษย์รับรู้ได้ผ่านประสาทสัมผัสทางปลายลิ้น ส่วนใหญ่ของรสเค็มเกี่ยวข้องกับเกลือหรือโซเดียมคลอไรด์ อาหารส่วนใหญ่มีโซเดียมจากเกลือที่ละลายในน้ำ ไม่ว่าจะมีอยู่ตามธรรมชาติหรือเติมในการปรุงอาหารหรือการแปรรูป เกลือแกงที่เรียกว่าโซเดียมคลอไรด์ (NaCl) เป็นแหล่งโซเดียมที่พบบ่อยที่สุด ประกอบด้วยโซเดียม 40% และคลอไรด์ 60% และมักใช้ในอาหารแปรรูปและบรรจุหีบห่อเป็นสารปรุงแต่งรสหรือสารกันบูด แหล่งอื่นๆ ของโซเดียมที่เติมในอาหาร ได้แก่ โมโนโซเดียมกลูตาเมต (MSG), โซเดียมไนไตรต์, โซเดียมซัคคาริน, เบกกิ้งโซดา (โซเดียมไบคาร์บอเนต) และโซเดียมเบนโซเอต

หลายวิธีในการแสดงความเข้มข้นของเกลือเหล่านี้ในน้ำ ซึ่งจะแตกต่างกันไปตามวิธีการวัดและหน่วยการวัดที่ใช้ วิธีเดียวที่จะกำหนดความเข้มข้นทางอิเล็กทรอนิกส์คือการวัดค่าการนำไฟฟ้าของน้ำ ด้วยเหตุนี้ เครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดที่มีในตลาดจึงวัดค่าพารามิเตอร์นี้ โดยที่ ppt คือหน่วยการวัดค่าความเค็มสำหรับน้ำทะเล น้ำกร่อย ซึ่งย่อมาจากของส่วนต่อพัน หรือมีค่าเทียบเท่ากับ g/L (กรัมต่อลิตร)