TDS หมายถึงปริมาณของแข็งที่ละลายได้ทั้งหมดซึ่งคือการวัดปริมาณรวมที่ละลายของสารอนินทรีย์และอินทรีย์ทั้งหมดที่อยู่ในของเหลวในรูปแบบแขวนลอยแบบโมเลกุล แตกตัวเป็นไอออน ของแข็งที่ละลายน้ำ ประกอบไปด้วยแร่ธาตุ เกลือ โลหะ ไพเพอร์ หรือแอนไอออนที่ละลายในน้ำ ซึ่งรวมถึงสิ่งที่มีอยู่ในน้ำนอกเหนือจากโมเลกุลของน้ำบริสุทธิ์ (H20) และของแข็งแขวนลอย (ของแข็งแขวนลอยคืออนุภาค/สารใดๆ ที่ไม่ละลายหรือจับตัวในน้ำ)

TDS คือแสดงถึงความเข้มข้นรวมของสารที่ละลายในน้ำ ประกอบด้วยเกลืออนินทรีย์และอินทรียวัตถุจำนวนเล็กน้อย เกลืออนินทรีย์ที่พบได้ทั่วไปในน้ำ ได้แก่ แคลเซียม แมกนีเซียม โพแทสเซียม และโซเดียม ซึ่งเป็นไอออนบวกทั้งหมด และคาร์บอเนต ไนเตรต ไบคาร์บอเนต คลอไรด์ และซัลเฟต ซึ่งเป็นแอนไอออนทั้งหมด ไอออนบวกเป็นไอออนที่มีประจุบวกและประจุลบเป็นไอออนที่มีประจุลบ

การวัดปริมาณของแข็ง สารอนินทรีย์และอินทรีย์ทั้งหมดที่ละลายอยู่ในน้ำปริมาณ TDS ของน้ำใด ๆ จะแสดงเป็นมิลลิกรัม/ลิตร (มก./ลิตร) หรือในส่วนต่อล้าน (ppm) คำจำกัดความ การประยุกต์ใช้ ในการศึกษาคุณภาพน้ำสำหรับลำธาร แม่น้ำและทะเลสาบ แม้ว่าโดยทั่วไปแล้วจะไม่ถือว่าเป็นการวัดมลพิษเช่นไม่ถือว่าเกี่ยวข้องกับผลกระทบต่อสุขภาพ แต่ก็ถูกใช้เป็นตัวบ่งชี้ถึงลักษณะคุณภาพของน้ำดื่มและเป็นตัวบ่งชี้รวมของการมีอยู่ของสารเคมีปนเปื้อนในวงกว้าง