ค่า TDS (Total dissolved solids) คืออะไร

TDS (Total dissolved solids) คือการวัดปริมาณของแข็ง สารอนินทรีย์และอินทรีย์ทั้งหมดที่ละลายอยู่ในน้ำปริมาณ TDS ของน้ำใด ๆ จะแสดงเป็นมิลลิกรัม/ลิตร (มก./ลิตร) หรือในส่วนต่อล้าน (ppm) คำจำกัดความของ TDS การประยุกต์ใช้ TDS ในการศึกษาคุณภาพน้ำสำหรับลำธาร แม่น้ำและทะเลสาบ แม้ว่าโดยทั่วไปแล้ว TDS จะไม่ถือว่าเป็นการวัดมลพิษเช่นไม่ถือว่าเกี่ยวข้องกับผลกระทบต่อสุขภาพ แต่ก็ถูกใช้เป็นตัวบ่งชี้ถึงลักษณะคุณภาพของน้ำดื่มและเป็นตัวบ่งชี้รวมของการมีอยู่ของสารเคมีปนเปื้อนในวงกว้าง

 

ค่า TDS ที่มากหมายถึงน้ำนั้นมีแร่ธาตุนั้นเป็นสารประกอบเช่น (เกลือ) ของแคลเซียม (Ca) แมกนีเซียม (Mg) และโซเดียม (Na) ซึ่งเรียกกันทั่วไปว่าความกระด้างในน้ำนั้นเกิดจากสารประกอบ/เกลือของ Ca และ Mg เช่น แคลเซียม หรือ แมกนีเซียมคลอไรด์ แคลเซียมหรือแมกนีเซียมซัลเฟต (CaSo4, MgCl ฯลฯ)

 

ของแข็งที่ละลายน้ำบางชนิดเป็นอันตรายอย่างยิ่งแม้ในปริมาณน้อย ซึ่งรวมถึงสารหนู ฟลูออไรด์ และไนเตรต มีมาตรฐานเฉพาะสำหรับปริมาณธาตุเหล่านี้ในน้ำที่ยอมรับได้และในบางกรณีเช่นฟลูออไรด์ มีข้อขัดแย้งบางประการเกี่ยวกับระดับที่ปลอดภัย นอกจากฟลูออไรด์และสารหนูที่เป็นสารเคมีอันตรายแล้ว น้ำดื่มสำหรับมนุษย์ควรมีแร่ธาตุในระดับหนึ่ง (TDS) แต่ระดับเหล่านี้ไม่ควรมากเกินไป

 

ซึ่งรวมถึงสิ่งที่มีอยู่ในน้ำนอกเหนือจากโมเลกุล H20 บริสุทธิ์ของแข็งเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นแร่ธาตุ เกลือ และอินทรียวัตถุที่สามารถบ่งชี้คุณภาพน้ำโดยทั่วไป โดยทั่วไปค่า TDS ที่สูงจะบ่งบอกถึงน้ำกระด้าง ซึ่งอาจทำให้เกิดตะกรันสะสมในท่อและเครื่องใช้ต่างๆ

การจำแนกน้ำตามค่า TDS

หนึ่งในคำถามสำคัญที่หลายคนมีในใจว่าระดับค่า TDS มาตรฐานน้ำดื่มและค่า TDS ที่ยอมรับได้ในน้ำทั่วไปคืออะไร

• 1) ระหว่าง 50-150 เหมาะสำหรับดื่ม
• 2) 150-250 ดี
• 3) 250-300 ปานกลาง
• 4) 300-500 แย่
• 5) สูงกว่า 1200 ไม่สามารถยอมรับได้

น้ำดื่มโดยทั่วไปมี TDS ต่ำกว่า 500 ppm น้ำจืด TDS ที่สูงกว่าสามารถดื่มได้ แต่รสชาติอาจไม่เหมาะสม